سلامتی | سلامت قلب
هشدار جدی درباره سکته قلبی | بیماران قلبی حتما بخوانند
دانشمندان در مطالعات جدیدی دریافته‌اند که اختلال رایج آپنه خواب می‌تواند ریسک سکته مغزی و فیبریلاسیون دهلیزی قلب را بالا ببرد.
تحقیقات دانشمندان دانشگاه استنفورد نشان داده است که افرادی که دچار آپنه خواب هستند و خروپف می‌کنند، 5 برابر بیشتر در معرض ریسک فیبریلاسیون دهلیزی قلب قرار دارند و 60 درصد بیشتر با ریسک سکته مغزی روبه‌رو هستند.
به گزارش گاردین، خروپف بلند و احساس خستگی پس از یک خواب کامل می‌تواند نشانه‌ای برای افزایش ریسک سکته مغزی در افراد باشد. محققان دانشگاه استنفورد در مطالعاتی دریافته‌اند که این علائم خواب که می‌تواند از آپنه ناشی شود، ریسک فیبریلاسیون دهلیزی قلب و سکته مغزی را بیشتر می‌کند. پژوهش‌های قبلی نیز از ریسک آسیب‌های مغزی در اثر آپنه خواب خبر داده بودند.
محققان در مطالعات اخیر خود که نتایج آن در اجلاس سالانه انجمن کاردیولوژی اروپا، بزرگ‌ترین کنفرانس قلب جهان، ارائه شده است، به مدت حدود یک دهه اطلاعات مربوط به تقریباً 1.7 میلیون نفر در بازه سنی 20 تا 50 سال را بررسی کردند.
نتیجه بررسی‌ها این بود که افراد جوان مبتلا به آپنه خواب در مراحل بعدی زندگی خود با 60 درصد ریسک بیشتر برای دچارشدن به سکته مغزی و 5 برابر ریسک بالاتر برای ابتلا به اختلال فیبریلاسیون دهلیزی روبه‌رو بوده‌اند.
«سانجیو نارایان»، استاد قلب و عروق دانشگاه استنفورد که محقق ارشد این پژوهش بوده است، می‌گوید: «آپنه خواب بسیار رایج است، اما ما آن را نادیده می‌گیریم، چون فکر می‌کنیم این اتفاق صرفاً مزاحمتی کوچک است. تاکنون هیچ‌کس واقعاً عظمت ریسک ناشی از این مشکل را نشان نداده بود.» نارایان می‌گوید کشف این رابطه به‌خصوص در میان افراد نسبتاً جوان غافل‌گیرکننده است.
استایل کهنه و قدیمی الناز شاکردوست همه را متعجب کرد | خانوم بازیگر آبروی خودشو برد
استایل کهنه و قدیمی الناز شاکردوست همه را متعجب کرد | خانوم بازیگر آبروی خودشو برد
آپنه خواب زمانی رخ می‌دهد که مسیرهای تنفسی شما در حین خواب بیش‌ازحد باریک می‌شوند. با این اتفاق، دیگر نمی‌توانید به‌درستی نفس بکشید. دلایل اصلی وقوع این مشکل واضح نیست، اما گفته شده است که چاقی، بزرگی گردن، مصرف دخانیات، نوشیدن الکل و صاف خوابیدن روی پشت می‌تواند با بروز این اتفاق پیوند داشته باشد.
نارایان درباره ارتباط آپنه خواب و مشکلات قلبی می‌گوید: «زمانی که نمی‌توانید نفس بکشید، آن‌قدر به ریه‌ها فشار می‌آید تا درنهایت برای تنفس از خواب بیدار می‌شوید. این مسئله به قلب فشار می‌آورد و باعث کشیدگی دهلیزهای قلب و درنهایت فیبریلاسیون دهلیزی میشود. نظریه بعدی می‌تواند این باشد که سطح اکسیژن خون برای ده‌ها ثانیه کاهش می‌یابد و این تغییر می‌تواند به قلب فشار بیاورد.»/دیجیاتو
آپنه خواب یک اختلال خواب جدی است و زمانی اتفاق می‌افتد که تنفس فرد در طول خواب قطع شود. افراد مبتلا به آپنه خواب درمان نشده گاهی اوقات صدها بار در طول خواب شبانه، به طور مکرر تنفسشان متوقف میشود.
اگر آپنه خواب درمان نشود، می‌تواند باعث مشکلات سلامتی، از جمله فشار خون بالا، سکته، کاردیومیوپاتی (بزرگ شدن بافت عضلانی قلب)، نارسایی قلبی، دیابت و حملات قلبی شود. بعلاوه آپنه خواب درمان نشده می‌تواند مسئول اختلالات شغلی، حوادث ناشی از کار و تصادفات وسایل نقلیه موتوری و همچنین عدم موفقیت کودکان و نوجوانان در مدرسه شناخته شود.
دو نوع آپنه خواب، انسدادی(obstructive) و مرکزی(central) وجود دارد:
آپنه انسدادی خواب، شایع‌تر است. آپنه انسدادی به صورت دوره‌های مکرر انسداد کامل یا جزئی مسیر هوایی فوقانی در طول خواب رخ می‌دهد. در طول یک دوره آپنه، با افزایش فشار برای باز شدن مسیر هوایی، عضلات دیافراگم و قفسه سینه سخت‌تر کار می‌کنند. تنفس معمولاً با یک نفس بلند یا تکان دادن بدن از سر گرفته میشود. این دوره‌ها می‌توانند با خواب سالم تداخل پیدا کنند، جریان اکسیژن به اندام‌های حیاتی را کاهش دهند و باعث بی‌نظمی‌در ریتم ضربان قلب شوند.
در آپنه خواب مرکزی، مسیر هوایی مسدود نمی‌شود، اما مغز به دلیل بی ثباتی در مرکز کنترل تنفسی، سیگنال تنفس را به ماهیچه‌ها ارسال نمی‌کند. آپنه مرکزی با عملکرد سیستم عصبی مرکزی در ارتباط است.
چه کسانی دچار آپنه خواب می‌شوند؟
آپنه خواب در حدود ۲۵ درصد از مردان و نزدیک به ۱۰ درصد از زنان را درگیر می‌کند. آپنه خواب می‌تواند افراد در هر سنی از جمله نوزادان و کودکان و به ویژه افراد بالای ۵۰ سال و افراد دارای اضافه وزن را تحت تأثیر قرار دهد.
برخی ویژگی‌های فیزیکی و بالینی رایج در بیماران مبتلا به آپنه انسدادی وجود دارد. این موارد شامل اضافه وزن، گردن بزرگ و ناهنجاری‌های ساختاری، مانند انسداد بینی، کام نرم و کمی‌آویزان، لوزه‌های بزرگ یا فک کوچک همراه با اوربایت است که باعث کاهش قطر مسیر هوایی فوقانی می‌شوند.
با قطع تنفس چه اتفاقی می‌افتد؟
هنگامی‌که تنفس، متوقف میشود، هر چقدر بدنتان برای مدت زمان بیشتری از اکسیژن محروم شود، ضربان قلب شما نیز کاهش می‌یابد. سپس، رفلکس‌های غیرارادی شما باعث می‌شوند تا در پایان دوره قطع نفس، از خواب بیدار شوید. هنگامی‌که این اتفاق می‌افتد، ضربان قلب و فشار خونتان به سرعت افزایش می‌یابد.
این تغییرات با قطع تنفس، رخ می‌دهند. با این حال، اگر آپنه مکرر را تجربه کنید، بدنتان اثرات مزمن را تجربه می‌کند. داده ها حاکی از افزایش خطر، به ویژه در زمانی است که تقریباً نفستان در ساعت، ۳۰ بار یا بیشتر قطع میشود. البته در فراوانی پایین‌تر هم احتمال خطر وجود دارد.
به عنوان مثال، فشار خونتان بالا رفته ، دیواره‌های قلب شما به دلیل افزایش حجم کار، ضخیم می‌شوند و ساختار قلبتان تغییر می‌کند. قلب، سفت‌تر و انعطاف پذیرتر میشود؛ چون سلول‌های فیبری بیشتری در بین سلول‌های ماهیچه‌ای رشد می‌کنند.
چه چیزی باعث آپنه خواب میشود؟
آپنه انسدادی خواب ناشی از انسداد مسیر هوایی است. در این حالت بافت نرم پشت گلو در هنگام خواب فرو می‌ریزد. آپنه خواب مرکزی معمولاً در بیماران مبتلا به اختلال عملکرد سیستم عصبی مرکزی، مثلاً پس از سکته یا در بیماران مبتلا به بیماری‌های عصبی عضلانی مانند اسکلروسیس جانبی آمیوتروفیک (ALS، بیماری لو گریگ) مشاهده میشود. همچنین در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی و سایر اشکال بیماری قلبی، کلیوی یا ریوی شایع است.
علائم آپنه خواب کدامند؟
در اغلب موارد، اولین علائم OSA توسط خود بیمار شناسایی نمی‌شود، بلکه هم بستر بیمار متوجه مشکل میشود. بسیاری از افراد مبتلا، هیچ شکایتی در مورد خوابشان ندارند. شایع ترین علائم و نشانه های OSA عبارتند از:
خرناس.
خواب آلودگی یا خستگی در طول روز.
بی قراری در هنگام خواب، بیداری های مکرر در طول شب.
بیدار شدن ناگهانی همراه با احساس نفس نفس زدن یا خفگی.
خشکی دهان یا گلو درد پس از بیدار شدن از خواب.
اختلالات شناختی، مانند مشکل در تمرکز، فراموشی یا تحریک پذیری.
اختلالات خلقی (افسردگی یا اضطراب).
تعریق شبانه.
تکرر ادرار در هنگام شب.
کژکاری جنسی یا اختلال عملکرد جنسی.
سردرد.
افراد مبتلا به آپنه خواب مرکزی در اغلب موارد، بیداری‌های مکرر یا بی‌خوابی را گزارش می‌کنند، اگرچه ممکن است پس از بیدار شدن احساس خفگی یا نفس نفس زدن نیز داشته باشند.
آپنه خواب
شاید علائم کودکان چندان واضح نبوده و شامل موارد زیر است:
عملکرد ضعیف تحصیلی
می دونی خودت می تونی قسطی بفروشی! نماینده هلدینگ اقساط ایران شو!
سستی یا خواب آلودگی که اغلب به اشتباه به عنوان تنبلی در کلاس تعبیر میشود.
تنفس دهانی در طول روز و مشکل در بلع.
حرکت قفسه سینه به سمت داخل هنگام دم.
وضعیت‌های خواب غیر عادی، مانند خوابیدن روی دست‌ها و زانوها، یا با گردن بیش از حد کشیده.
تعریق زیاد در طول شب.
اختلالات یادگیری و رفتاری (بیش فعالی، نقص توجه).
شب ادراری.
آپنه خواب چگونه تشخیص داده میشود؟
اگر پزشکتان تشخیص دهد که علائمی حاکی از آپنه خواب دارید، شاید از شما خواسته شود که ارزیابی خواب را زیر نظر متخصص خواب انجام دهید یا شاید مطالعه خواب شبانه را برای ارزیابی عینی آپنه خواب تجویز کند.
تست کردن شامل مطالعه خواب شبانه تحت عنوان پلی سومنوگرام (PSG) است. یک PSG در آزمایشگاه خواب و تحت نظارت مستقیم یک تکنسین آموزش دیده انجام میشود. در طول آزمایش، انواع عملکردهای بدن مانند فعالیت الکتریکی مغز، حرکات چشم، فعالیت عضلات، ضربان قلب، الگوهای تنفسی، جریان هوا و سطح اکسیژن خون در هنگام خواب شبانه ثبت میشود. پس از اتمام مطالعه، تعداد دفعاتی که تنفس در طول خواب قطع شده، محاسبه میشود و شدت آپنه خواب درجه بندی میشود.
گاهی اوقات برای بزرگسالان، می‌توان از تست خواب خانگی (HST) استفاده کرد. این روش، گونه تغییر یافته از مطالعه خواب است که می‌تواند به راحتی در خانه انجام شود. این روش، عملکردهای بدنی کمتری را نسبت به PSG ثبت می‌کند که شامل جریان هوا، تلاش تنفسی، سطح اکسیژن خون و خروپف برای تایید تشخیص آپنه انسدادی متوسط تا شدید هستند.
روشHST به عنوان ابزار غربالگری برای بیماران فاقد علائم مناسب نیست. برای بیمارانی که مشکلات پزشکی قابل توجهی دارند (مانند نارسایی قلبی، بیماری قلبی متوسط تا شدید، بیماری عصبی عضلانی یا بیماری ریوی متوسط تا شدید) هم استفاده نمی‌شود. همچنین برای بیمارانی که علاوه بر آپنه انسدادی دارای سایر اختلالات خواب (مانند آپنه خواب مرکزی، سندرم پای بیقرار، بی خوابی، اختلالات ریتم شبانه روزی، پاراسومنیا یا نارکولپسی) هستند، هم استفاده نمی‌شود.
روش‌های درمان آپنه خواب کدامند؟
درمان‌های محافظه کارانه: در موارد خفیف آپنه انسدادی، تنها به درمان محافظه کارانه نیاز داریم.
افراد دارای اضافه وزن می‌توانند از کاهش وزن سود ببرند. حتی کاهش ۱۰ درصدی وزن هم می‌تواند تعداد آپنه را در اکثر بیماران کاهش دهد. با این حال، کاهش وزن با وجود آپنه انسدادی درمان نشده که می‌تواند با افزایش اشتها و تغییرات متابولیسمی همراه شود، دشوار است.
